Στην IMAGE + TECH & PHOTOVISION 2024, η ομάδα PhotoProletarii εκθέτει στο πλαίσιο της θεματικής ενότητας φωτογραφία δρόμου

Για μας στο Εργαστήρι PhotoProletarii είναι διαφορετικές έννοιες ΄΄Φωτογραφία Δρόμου΄΄ και ΄΄Φωτογραφία στο Δρόμο΄΄.
Η αξία της Φωτογραφίας Δρόμου δεν καταγράφεται μόνο από την τεχνική και αισθητική της άποψη αλλά και από την ανθρώπινη πλευρά της και από την κοινωνική αλληλεγγύη. Για μας η εικόνα αποτελεί μέσο έκφρασης των ίδιων μας των συναισθημάτων ή των κοινωνικών προβλημάτων του καιρού μας. Πιστεύουμε ότι τα ανθρώπινα, ταξικά και κοινωνικά προβλήματα μας αφορούν άμεσα, είμαστε επομένως στρατευμένοι, δεν έχουμε αυταπάτες παίρνουμε θέση και έχουμε διαλέξει στρατόπεδο. Θέλουμε με το έργο μας να αποδοκιμάσουμε τις ανισότητες στην κοινωνία που ζούμε και με τις φωτογραφίες μας να κάνουμε τον πολιτισμό μας να ντραπεί να αφυπνιστεί και προσπαθούμε να τον αλλάξουμε! Αυτή επιθυμούμε να είναι η συνεισφορά μας απέναντι στην κοινωνία μας και η ευθύνη μας στις επερχόμενες γενιές.Φωτ.: Ρόζμαρι Καμαροπούλου Άνοιγμα: Αγγελική Παππά

Φωτογραφία Δρόμου είναι το ξύπνημα των αισθήσεων, των συναισθήσεων και των συνειδήσεων, είναι η πάλη των σκέψεων και η έμπρακτη μετάδοση ιδεών, είναι η ανάγκη για δημιουργία, η επιθυμία να κατανοήσουμε και να καταλάβουμε τον κόσμο μας και το όχημα για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Καθημερινά διαπιστώνουμε ότι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι στενά συνδεδεμένη με τα βάσανα. Αντιμετωπίζουμε την ανθρωπότητα ως ηρωική παρά τα βάσανα – ηρωική ακόμα και εξαιτίας των βασάνων, πιστεύοντας πως η ανθρωπότητα αποκαλύπτεται καλύτερα στην τροχιά της κρίσης και της δράσης. Οι φωτογραφίες μας θα θέλαμε να μπορούσαν να ξυπνήσουν συνειδήσεις, να σηκώσουν ανθρώπους από τους καναπέδες τους να καταδικάσουν την κατάλυση του κράτους δικαίου, το βάπτισμα των εγκλημάτων σε ατυχήματα, των ανεύθυνων νόμων περί ευθύνης υπουργών και να καταστρέψουν τη δημοφιλή εικόνα των προταγμένων πλεονασμάτων, της πολυπόθητης επερχόμενης ανάπτυξης και των έντιμων συμβιβασμών, όπως είχε γίνει και στο παρελθόν όπου η φωτογραφία έπαιξε κυρίαρχο ρόλο στην αφύπνιση συνειδήσεων. Η ενασχόληση μας με την κοινωνική φωτογραφία εκτός της ικανοποίησης των ανθρώπινων συναισθημάτων και την προσφορά σε αυτήν μεταβάλει και την καλλιτεχνική μας οπτική. Ως μέσω εξωτερίκευσης μιας εσωτερικής καλλιτεχνικής ανησυχίας, διαφέρει από την απλή καταγραφή των πραγμάτων. Δεν μας αγγίζουν αυτό που ευχαριστεί ειλικρινά τους μικροαστούς που είναι το όμορφο, το συνηθισμένο, το λουστραρισμένο. Αυτό που προστάζει η ΄΄φωτογραφία στο δρόμο΄΄ και δεν είναι τίποτα λιγότερο από την αισθητική που επικρατεί στις μάζες, όπου αυτό το καλλιτεχνικό αισθητήριο της μάζας οδηγεί την τέχνη σε χαμηλότερο επίπεδο λόγω του ανεκπαίδευτου κοινού και έλλειψη παιδείας. Αντιλήψεις που, έχοντας την τεχνολογία σαν όπλο, εύκολα μπορούν να εξαφανίζουν ανήθικα οτιδήποτε δυσαρεστεί την πελατεία, εδώ που θα δεις μόνο χαρούμενους, λαμπερούς, επιτυχημένους ανθρώπους ή θέματα. Αυτό που υπαγορεύει η πρωταρχική απαίτηση του κατεστημένου πελάτη από τον φωτογράφο, που είναι να κολακευθεί και που μεταμορφώνεται σύμφωνα με τις εφήμερες επιταγές της μόδας.Φωτ.: Πέννυ Οικονομάκη

Φωτογραφίζοντας τον πόλεμο και την προσφυγιά, την ακρίβεια, την φτώχια, τους πλειστηριασμούς, τα ναρκωτικά, την βία όποια και να είναι κρατική, οπαδική οικογενειακή, προσωπική, τον τρόμο, την κατάχρηση εξουσίας, τη φρίκη, την καταστροφή, τον εξευτελισμό, την απελπισία, την οδύνη, την εκμετάλλευση, την εξαθλίωση, τις γυναικοκτονίες, την παιδεραστία, και ότι σάπιο παράγεται σε μια κοινωνία όπου κάποιοι μετράνε κέρδη και ζημιές και εμείς ανθρώπινες ζωές η φωτογραφία αποτυπώνει ότι τα ίδια τα θύματα της κατά κανόνα αποτυγχάνουν ή αδυνατούν να μαρτυρήσουν. Η υπεροχή της φωτογραφίας δρόμου έγκειται, συνεπώς, στο ότι προσφέρουν μαρτυρίες εκείνων που δεν μπορούν να μαρτυρήσουν, ώστε να μην ευσταθεί πλέον το επιχείρημα ΄΄δεν ξέρω, δεν είδα΄΄. Η φωτογραφία δρόμου αναλαμβάνει τον ρόλο να μας βγάλει, λοιπόν, από την κατάσταση της ηθικής τυφλότητας που περιορίζει την ηθική μας όραση στο γείτονα, τον συγγενή και τον κοντινό. Γεφυρώνει την απόσταση ανάμεσα στον εμπόλεμο και τον άμαχο, τον πάσχοντα και τον υγιή, τον καταδιωκόμενο και τον ασφαλή, τον πεινασμένο και τον χορτασμένο, τον έγκλειστο και τον ελεύθερο. Γεφυρώνει την απόσταση ανάμεσα στους πολιτισμικά ή φυλετικά διαφορετικούς και στους γεωγραφικά μακρινούς, καταργώντας τα σύνορα και υπονομεύοντας την αλαζονεία των εξαιρέσεων και των αποκλεισμών. Την ίδια στιγμή, όμως, η φωτογραφία παραμένει σιωπηλή, παράλυτη από τον τρόμο όσων μαρτυρεί, μπορεί να μιλήσει μόνο μέσω κάποιου άλλου, κάποιος πρέπει να της δανείσει φωνή: ο δημιουργός της και, κυρίως, ο θεατής της. Μπορούμε, λοιπόν, να επιλέξουμε να μείνουμε σιωπηλοί. Να στρέψουμε το βλέμμα αλλού. Να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε, ή να βρούμε διάφορα ηθικολογικά ή ιδεολογικά προσχήματα για να δικαιολογήσουμε την απροθυμία μας να δούμε, να γίνουμε μάρτυρες. Όπως γνωρίζουμε ήδη από την εποχή του Αριστοτέλη, η ηθική συνίσταται στη απόφαση να δούμε, αλλά το πρόσταγμα της δικής μας εποχής είναι, κυρίως, επιτέλους να πράξουμε.
Για να γίνει κατανοητό το έργο μας, θα προσπαθούμε να το παρουσιάσουμε μέσα στο γενικό πνευματικό και ηθικό κλίμα στο οποίο κινούμαστε. Είμαστε της άποψης ότι κάθε άνθρωπος που θεωρεί τον εαυτό του πνευματικό και καλλιτέχνη καλείται να διαδραματίσει έναν ρόλο στην ιστορία ή σωστότερα να εκπληρώσει συγκεκριμένα ταξικά και κοινωνικά καθήκοντα. Συλλογικά θα ασχοληθούμε περισσότερο με τον άνθρωπο και την κοινωνία παρά με τη φύση. Έτσι μόνο θα γίνουμε μάρτυρες των μεγάλων γεγονότων της εποχής μας, του αγώνα του λαού για αξιοπρέπεια και ευημερία, παρατηρώντας τα πρόσωπα των ανθρώπων του μόχθου, της παραγωγής του πλούτου, των καταπιεσμένων και μόνιμα αδικημένων. Αν και ο δρόμος αυτός είναι ο πιο δύσκολος και ο πιο δύσβατος και οι κίνδυνοι που παραμονεύουν είναι πολλοί, κάποια στιγμή έστω και αργά συνειδητοποιείς ότι είναι ο μόνος δρόμος που αξίζει να αφήσεις το στίγμα σου σαν καλλιτέχνης και άνθρωπος.
Φωτ: Νίκος Κόλλιας

PhotoProletarii – Συμμετέχοντες

1. Αγγελική Παππά
2. Ανίκα Πατσουράκη
3. Άντυ Στράτου
4. Βάσια Κοκουτσίδη
5. Βίκυ Λιούμη
6. Γιάννης Κωνσταντινίδης
7. Γιάννης Μαρκαντώνης
8. Γιώργος Στουρνάρας
9. Δημήτρης Λεβέντης
10. Μαίρη Βελούδου
11. Μανώλης Μαργέλης
12. Μαργαρίτα Παναγούλια
13. Μιχάλης Οικονομάκης
14. Νάντια Τζώρου
15. Νίκος Κόλλιας
16. Νώντας Παπανδρέου
17. Ουρανία Χατζηπαναγιώτου
18. Πέννυ Οικονομάκη
19. Ρόζμαρι Καμαροπούλου
20. Σπύρος Σανσονέτης
21. Σταύρος Χατζηπαναγιώτου
22. Τασούλα Παπαντωνίου
23. Τσαμπίκα Μπακίρη
24. Φαέθων Σανσονέτης
25. Φωτεινή Κρανάκη
26. Χρήστος Δερβέναγας
27. Χρήστος Δημούλας

PhotoProletarii

Είμαστε το Εργαστήρι Φωτογραφίας – PhotoProletarii και ήμαστε υπερήφανοι για το Εργαστήρι μας. Δημιουργηθήκαμε τον Δεκέμβριο του 2016 από ανθρώπους με αγάπη κι ενδιαφέρον για την τέχνη της φωτογραφίας.
Μαθαίνουμε την τέχνη της φωτογραφίας μελετώντας φωτογράφους και φωτογραφικά θέματα ερμηνεύοντας ζητήματα της εποχής μας, της κοινωνίας, της ανθρώπινης συνείδησης και της καθημερινής πραγματικότητας που καλύπτουν τις μορφωτικές αναζητήσεις και ανάγκες μας.
Πιστεύουμε ότι η διαλεκτική είναι το επιστημονικό εργαλείο, που με αποτελεσματικό τρόπο χρησιμεύει για τη διαρκή ανάπτυξη και εξέλιξη της προσωπικότητας και της σκέψης. Επιδιώκουμε η διαρκής λαϊκή επιστημονική σκέψη να ταξιδεύει δωρεάν και πλατιά προς όλους τους ενδιαφερόμενους.
Δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή στις λεπτομέρειες προσεγγίζοντας τις βιωματικές και καλλιτεχνικές δραστηριότητές μας με πνεύμα ομαδοσυνεργατικό. Αναδεικνύουμε την ανάγκη της χρησιμότητας της τέχνης της φωτογραφίας για την καθημερινή ζωή για την διαμόρφωση κοινωνικής ηθικής & κοινωνικής συνείδησης, αλλά και αλληλεγγύης και αλτρουιστικής σκέψης. Αναζητάμε την διαρκή αντικειμενική αλήθεια, την ανταλλαγή απόψεων και προτάσεων και τον διαρκή κοινωνικό προβληματισμό.
Το όραμά μας είναι σχετικά απλό. Το επίκεντρο κάθε μας κίνησης είναι ο Άνθρωπος ανεξαρτήτου χρώματος, φυλής, και θρησκείας.
Σκοπός του εργαστηρίου είναι η σύσφιξη των ανθρώπινων σχέσεων σ’ εποχή κρίσης και η μύηση στα μυστικά της φωτογραφικής τέχνης τόσο από τεχνική όσο κι από αισθητική άποψη. Επιδίωξη είναι η ενεργή συμμετοχή των φίλων της φωτογραφίας που θα μοιράζονται το κοινό τους πάθος και θα δραστηριοποιούνται μέσα από εκδηλώσεις, εκθέσεις, συναντήσεις, εξορμήσεις με σκοπό τη βελτίωση των φωτογραφικών ικανοτήτων μας.
Φωτογραφία για μας είναι η συνωμοσία του σύμπαντος του τόπου, του χρόνου, του ιστορικού γεγονότος, των κοινωνικών δεδομένων, της συνισταμένης του βιώματος και του βλέμματος για να αποδοθεί η εικόνα του φωτογράφου σε σχέση με το πώς αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του.
Επιθυμία μας είναι η παραγωγή φωτογραφιών με αγάπη και σεβασμό στο θέμα, τον φωτογραφούμενο άνθρωπο και τον θεατή. Φωτογραφίες που να λάμπουν με την σεμνότητα τους ώστε να αποτελέσουν δημιουργίες βαθιάς και διαρκούς γοητείας όπως αρμόζει σε κάθε αληθινή και άδολη τέχνη. Φωτογραφίες που θα αντέχουν και θα ωριμάζουν διαχρονικά με γνώση και ιστορική συνείδηση ότι θα αποτελέσουν για τις επόμενες γενιές πνευματική κληρονομιά και υλικό πνευματικής καλλιέργειας χωρίς ίχνος υποκρισίας.